da Marcel Köhle
In tratg caracteristic dil cudisch Jeremia ein las admoniziuns ch’il profet drezza enviers la naziun da Juda. Igl ein plaids che annunzian la curdada dil pievel e plaids che admoneschan e smanatschan. Il profet cloma ferventamein da seconverter tier il Segner, mo lu vegni a restar ina speronza per igl avegnir dalla naziun.
Mo la catastrofa stat avon porta! La naziun da Juda croda finalmein e cunquei era la perschuasiun d’esser il pievel eligiu. Biars piardan la speronza e manegian che Dieus hagi bandunau els.
En quella situaziun dat il profet Jeremia consolaziun e perdeghescha che Dieus vegni a s’empitschar da siu pievel. Sco in pastur ed in bab vegn el a rimnar ils ses e dar ad els salit. Quels plaids dil profet han vuliu encuraschar ils carstgauns da lezzas uras e dar ad els nova speronza.
Il messadi da quella lecziun sa era haver ozildi enzatgei consolont: Dieus ei cheu! Era ellas pli stgiras uras da nossa veta ed en muments senza speronza essan nus buca emblidai. El ei cheu e s’empatscha da nus.
Jer 31,7–9
Aschia plaida il Segner:
Cantei per Jacob en legria,
acclamei agl emprem dils pievels!
Fagei udir! Ludei e clamei:
Spindrau ha il Segner siu pievel,
il rest dad Israel!
Uarda, jeu fetsch vegnir els dalla tiara dil Nord
e rimnel els dils confins dalla tiara.
Denter els tschocs e zops,
femnas purtontas e femnas tezzontas;
ina gronda raspada vegn neu cheu.
Els vegnan bargend,
e jeu cumpognel els consolond.
Jeu meinel els sper ils flums dad aua,
sin via grada, ed els scarpetschan buca sin ella.
Pertgei jeu sundel daventaus il bab per Israel,
ed Efraim ei miu premnaschiu.
