da Ursicin G. G. Derungs
Ozildi di il plaid «retg» fetg pauc a nus. Mo nus stuein tener avon egl ch’in retg veva ell’antica (tochen tier la revoluziun franzosa 1789 e l’execuziun dil retg Louis XVI ils 21 da schaner 1793) ina muntada sacrala, mistica. Il retg era il tgierp viv de siu pievel. En quei senn ein il plaids dellas schlatteinas d’Israel rimnadas a Hebron manegiai: «Pren mira, nus essan tia carn e tia ossa» (v. 1). Il caracter sacral dil retg David, ei duius alla elecziun divina. Buca sias qualitads moralas (per part fetg negativas) dattan ad el quella qualitad, ella quala in entir pievel, in’entira historia sontga vegn scaffida e sa s’identificar.
Cun quella significaziun ei il plaid «retg» vegnius applicaus a Jesus da Nazaret, il «Cristus» (che vul dir: igl unschiu, sco quei ch’ils retgs vegnevan unschi cugl ieli sogn). Aschia ei era l’idea dil «tgierp mistic de Cristus» ida en ella cardientscha e daventada il tetel d’ina enciclica da papa Pius XII dils 29 da zercladur 1943. Sco «retg» ei Cristus «tgierp mistic». Quel ensiara denton buca mo la baselgia (el senn confessiunal). El ei il claus che pren si l’entira muntanera humana (Gion 10) e consacrescha quella en tut sias differenzas, historicas e culturalas. Aschia, el respect dellas differenzas e richezias dils pievels, ei Cristus retg universal.
2 Sam 5,1–3
Lezs dis ein tut las schlattas d’Israel vegnidas tier David a Hebron ed han detg: Nus essan gie da tia carn ed ossa. Gia daditg, tochen che Saul era aunc retg sur da nus, eis ti staus quel che ha menau Israel el cumbat ed era puspei a casa, ed il Segner ha empermess a ti: Ti dueis pascular miu pievel d’Israel, ti dueis esser regent sur dad Israel. Cheu ein tut ils vegls vegni tier il retg a Hebron, ed il retg David ha fatg in contract cun els a Hebron en fatscha dil Segner. Lu han ei unschiu David per retg sur dad Israel.
