da Mariano Tschuor
Ei dat muments ella veta, nua ch’ei vegn serius, fetg serius. Muments che pon buca vertir incertezias, dubis, patarlas ortgas, faulsadad. In falliu plaid, ina fallida acziun ed ei explodescha. Avon ch’ei vegni aschi lunsch eisi da far tabula rasa, da metter ils intrigants ed ils semna malaveta e discordia sin pantun. U che… ni…
Josua cloma ils pli aults dignitaris dallas schlattas d’Israel, quels che regian, dertgiran, decidan; l’elita da pussonza. Si’autoritad ei ferm’avunda per pretender dad els ina posiziun clara: A tgi leis survir? Alternativas dat ei: Il Segner ni ils dieus dils Amorits? Schei, a tgi leis survir? Sedecidi! Uss ei buc il mument per giugs da diplomazia e per termagls da pussonza e prepotenza. Uss ei il mument dalla decisiun, dil confess. A tgi leis survir? Ils Israelits sedecidan pil Segner, il Diu che ha menau els ord l’Egipta. Il Segner che dat ina perspectiva alla veta tochen sia fin e sur quella ora.
E nus oz? A tgi survin nus?
Jos 24,1–2a.15–17.18
Lez dis ha Josua radunau tut las schlattas d’Israel a Sihem. El ha clamau ils vegls d’Israel, ses parsuras, derschaders ed ufficials, e quels ein sepostai avon Diu.
El ha detg al pievel: Sch’ei plai buc a vus da survir al Segner, sche eligi oz, a tgi che vus leis survir: Als dieus che vos perdavons han adurau videifer il flum ni als dieus dils Amorits, ella tiara dils quals vus habiteis. Mo jeu e mia casa, nus lein survir al Segner.
Cheu ha il pievel rispundiu e detg: Da quei seigi gnanc raschieni che nus banduneien il Segner per survir ad auters dieus. Pertgei il Segner ei nies Diu. El ei quel che ha menau nus e nos babs ord la tiara d’Egipta, ord la casa da sclavaria, ed ha fatg avon nos egls questas grondas enzennas ed ha protegiu nus sin tut la via che nus essan tilai e denter tut ils pievels, la tiara dils quals nus vein traversau. Era nus lein survir al Segner, el ei gie nies Diu.
