da Marcel Köhle
En fuorma concentrada regorda la lecziun da questa dumengia als schabetgs digl exodus ord l’Egipta tochen all’arrivada dils Israelits tier il cuolm Sinai. Leu, sil cuolm, plaida lu Diu tier Moses e lai dir ch’igl entir pievel d’Israel seigi clamaus sco pievel sacerdotal.
Quei vul dir: Ei dat buca (mo) ina classa da sacerdots, mobein mintgin ei clamaus dad udir e tedlar la vusch da Diu. Igl entir pievel ei responsabels dad esser perdetga dall’existenza da Diu e quei avon tut ils carstgauns.
Era nus sco cristianas e cristians essan clamai da dar perdetga da nossa cardientscha e dad esser en quella fuorma in pievel sacerdotal. Aschia sa quella lecziun esser in pign impuls da sedumandar persunalmein co che nus dein lu perdetga da Diu e nua che nossa cardientscha vegn veseivla ella veta da mintgadi.
Ex 19,2–6a
Lezs dis ein ils fegls d’Israel vegni el desiert dil Sinai e secampai leu. Els ein secampai en fatscha al cuolm.
Mo Moses ei ascendius tier Diu. Ed il Segner ha clamau el giu dil cuolm. El ha detg: Aschia dueis ti plidar culla casa da Jacob e far da saver als fegls d’Israel. Vus sezs veis viu, tgei che jeu hai fatg culs Egipzians e co jeu hai purtau vus sin alas d’evlaina expressiun litterara per «tschéss» e menau vus neu cheu tier mei. Ed ussa, sche vus tedleis mia vusch e salveis mia ligia, lu dueis vus esser mia proprietad avon tut ils pievels; pertgei tut la tiara ei mia. Vus dueis daventar per mei in reginavel da sacerdots ed in pievel sogn.
