· 

27. dumengia ordinaria (A) – emprema lecziun


Jes 5,1–7

Jeu vi cantar da miu amitg,
la canzun da miu carezau e sia vegna!
Miu amitg vev’ina vegna
sin collina fritgeivla.
Quella ha el scavignau e mundau,
e plantau lien ina vit exquisita.
Enamiez ha el erigiu ina tuor,
ed era in torchel ha el cavau.
El spitgava dad ella iuas dultschas,
ella denton ha purtau iuas aschas.

Ed ussa, avdonts da Jerusalem ed umens da Juda,
giudichei denter mei e mia vegna.
Tgei vess ins aunc saviu far per mia vegna,
ch’jeu hai buca fatg?
Curios! Jeu spitgavel dad ella iuas dultschas,
ella denton ha purtau iuas aschas.
Jeu vi pia far da saver a vus,
tgei che jeu fetschel cun mia vegna!
Far naven sia seiv, ch’ella vegni sbluttada,
spazzar siu mir, ch’ella vegni zappitschada.
Jeu vi schar ir a mal ella;
ella duei vegnir ni tagliada ni scavignada,
en ella duein spinas e punschuns crescher.
Jeu vi cumandar als nibels,
da buca tarmetter plievgia per ella.

La vegna dil Segner dallas armadas,
quei ei la casa d’Israel,
ed ils umens da Juda ein sia plontaziun preferida.
El spitgava saun truament,
mo uarda, nuot auter che cuolpa da saung!
El spitgava fei e giustia,
mo uarda, nuot auter che gretta e fel!

☛ evangeli dalla dumengia: Mt 21,33–43