da Marcel Köhle
Per nos antenats e las generaziuns precendentas veva la cardientscha bia da far cun humilitonza e cun in Dieus strufegiont. Quei veva per consequenza ch’ils cartents sesentevan culponts e condemnai. Mo la lecziun da questa dumengia plaida il cuntrari:
Schizun sche nus sesentin culponts e nies cor condemna nus, ei Dieus pli gronds che nies cor. Cun sia immensa carezia stat Dieus fideivels a nus! Quei ei la cardientscha ch’igl autur dalla brev less dar vinavon a sias lecturas e ses lecturs. Propi ina cardientscha edificonta!
1 Gn 3,18–24
Mes affons! Nus lein buca carezar
cun plaids e cun la lieunga,
mobein en fatg e verdad!
En quei vegnin nus ad enconuscher
che nus essan derivonts dalla verdad
ed astgein quietar nies cor avon el,
sche nies cor vuless inculpar nus,
perquei che Dieus ei pli gronds che nies cor
ed enconuscha tut.
Mes cars, sch’il cor condemna buca nus,
lu vein nus ferma fidonza en Diu.
Tut quei che nus rughein, retschevein nus dad el,
perquei che nus observein ses condaments
e fagein quei ch’ei plascheivel avon el.
E quei ei siu condament,
che nus carteien el num da siu Fegl Jesus Cristus
e carezeien in l’auter
tenor il condament ch’el ha dau a nus.
Tgi che tegn ses condaments,
resta en Diu, e Dieus en el.
E tras quei savein nus ch’el avda en nus:
Tras il Spert ch’el ha dau a nus.
