da Maria Cristina Derungs-Bartolomei
La lecziun ord il tierz cudisch de Jesaja stat dil tuttafatg sut la nova impressiun ni scuvretga della transcendenza de Diu («sco il tschiel stat sur la tiara»…). Davostier stat l’experientscha della perschunia babilonesa e della liberaziun entras il retg persian Cirus concepida sco ovra de quei Diu che va sur ils cunfins de siu pievel o, ch’ei eba transcendents. Sia transcendenza ei buca lontanonza. Gest il cuntrari! Ella ei la cundiziun per saver esser dapertut ed a tuts damaneivel.
De quei sto il pievel cartent vegnir pertscharts: «Encuri il Segner, cu el ei d’anflar, clamei el, cu el ei damaneivel!». Sogn Paul scriva en 2 Cor 6,2, sereferend sin Jesaja 49,8: «Mira, uss ei il temps favoreivel, uss ei il temps dil salit!». Dieus ei dameneivel «ussa». El stat damaneivel, buca mo el senn spazial: El dat sustegn, el ei misericordeivels. Ad el duei ed astga il puccont sevolver: Quei ei il dun de sia nova vischinonza, dun de sia transcendenza. Ses patratgs ein buca nos patratgs! E quei buca per smanatschar, mobein per perdunar. Pertgei savens van nos patratgs buca viers il perdun, mobein viers quella nuncardientscha, fretg da nies patertgar human, che sa buca capir ed acceptar che Dieus perduna.
Jes 55,6–9
Encuri il Segner, cu el ei d’anflar,
clamei el, cu el ei damaneivel!
Il schliet duei bandunar sia via,
igl um da puccau ses patratgs.
El duei sevolver tiel Segner, e lez vegn a far misericordia cun el,
tier nies Diu che perduna bugen.
Pertgei mes patratgs ein buca vos patratgs,
e vossas vias ein buca mias vias –
sentenzia dil Segner.
Schi ault sco il tschiel stat sur la tiara,
aschi ault ein mias vias sur vossas vias
e mes patratgs sur vos patratgs.
