da sora Armina Maissen
Quella lecziun dat a nus perdetga, tgei muntada ch’ina ferma cardientscha ha, ed jeu less dir, ozildi puspei pir che mai. Gia Paulus, Silvanus e Timoteus ein perschuadi, che quella ei la clamada dils cristifideivels per dumignar il mintgadi. Els uran ad in urar che quella cardientscha tschaffi ses confidai, pertgei els san, con falombra che quella sa esser, e tgei ch’ins piarda, sch’ins nutrescha buca ella. Ella ei in scazi che vul vegnir tgiraus. El priedi sil cuolm ha Jesus mussau, co il carstgaun sa far dil bien, sa esser activs el senn cristian e menar la veta terrestra ad ina buna fin. Denton, persuls dumignein nus buca quei. La forza da crer retschevein nus da Diu sez en quella mesira, sco nus sefidein sin el.
Oz festivein il di dallas olmas. Mes geniturs ein daditg schon en la perpetnadad. Jeu hai adina admirau lur ferma cardientscha. Tut haveva in senn per la perpetnadad. In bien meini – mintgaton era in suspir encunter tschiel – ha manteniu lur relaziun cun Diu e dau ad els sustegn e forza. Els han mussau a mi da pign ensi, con damaneivels ch’il Segner ei da nus.
Per mes geniturs ei perquei il bandunar quest mund stau in ir encunter alla glisch divina, in ir a casa senza schar tementar da perschuasiuns jastras.
La glisch perpetna sclareschi ad els ed a tuts defuncts.
2 Tes 1,11–2,2
Mes frars Cheu san ins leger «Mes frars e mias soras». ! Nus urein ad in urar per vus, sinaquei che Dieus fetschi vus digns da vossa
clamada e per ch’el vegli menar tras sia pussonza vossas intenziuns da far dil bien e tutta activitad da vossa cardientscha ad ina buna fin.
Aschia vegn il num da nies Segner Jesus glorificaus en vus e vus en el, tenor la grazia da nies Diu e dil Segner Jesus Cristus.
Frars «Frars e soras». , nus lessen scriver a vus partenent la vegnida da Niessegner Jesus Cristus e davart nossa reuniun cun el.
Nus supplichein vus:
Buca seschei trubistgar memia spert en vossa perschuasiun e buca seschei tementar, ni tras ina revelaziun, ni tras in plaid, ni tras ina brev – che duessi para derivar da nus – buca temei, sch’ei
vegn pretendiu, ch’il di dil Segner seigi gia cheu.
☛ 1. lecziun dalla dumengia: Sab 11,22–12,2
☛ evangeli dalla dumengia: Lc 19,1–10
